เห็ดปลาหมึก

เห็ดปลาหมึก หรือ เห็ดหมึกเหม็น เป็นเห็ดพื้นเมือง ที่พบได้ตามที่ชื้น ในบริเวณทุ่งหญ้า หรือป่าผสมผลัดใบ ในช่วงเดือนกรกฎาคม ถึงเดือนกันยายน ซึ่งมักจะพบมาก ในรัฐแทสเมเนีย ประเทศออสเตรเลีย และพบบ้างในทวีปอเมริกาเหนือ และทวีปยุโรป จุดเด่นของเห็ดชนิดนี้ คือ จะมีรูปร่างคล้ายกับมือ หรือหนวดแยกออกมา 4 – 7 อัน โดยหนวดจะมีลักษณะเรียวยาว สีแดงอมชมพู และจะมีกลิ่นเหม็น เหมือนกับเนื้อเน่า กลิ่นเหม็นของดอกเห็ดนั้น จะเกิดจากเมือกเขียว-ดำ ด้วยเหตุนี้เอง จึงเป็นสิ่งที่ใช้เรียก ให้แมลงวันมาตอม เพื่อช่วยในการแพร่พันธุ์ได้
ชื่อท้องถิ่น : เห็ดหมึกเหม็น เห็ดปลาหมึกเหม็น
ชื่อสามัญ : Shrooms that Squiggle and Stinks, Stink Squid
ชือวิทยาศาสตร์ : Pseudocolus Fusiformis
ชื่อวงศ์ : Phallaceae

เห็ดปลาหมึก

ลักษณะทางวิทยา ของ เห็ดปลาหมึก

ดอกเห็ด (Mushroom) : ลักษณะของดอกเห็ด เมื่อยังเจริญเติบโตไม่เต็มที่ จะเป็นรูปไข่ หรือลูกแพร มีสีน้ำตาลเทา มีขนาดของดอกเห็ด ประมาณ 0.5 – 2.5 เซนติเมตร หลังจากนั้น จะเริ่มเกิดรอยแตก ที่บริเวณผิวของดอกเห็ด เพื่อสำหรับยื่นส่วนของดอกเห็ด ที่เจริญเติบโตเต็มที่แล้ว นั่นก็คือ ส่วนของแขนที่เรียว และบริเวณที่ทำหน้าที่ ในการสร้างสปอร์ ซึ่งมีชื่อเรียกว่า Gleba ออกมา ขนาดของดอกเห็ด ที่เจริญโตเต็มที่แล้ว จะมีขนาดสูงประมาณ 3 – 6 เซนติเมตร และส่วนของแขน จะยาวประมาณ 2 – 5 เซนติเมตร ในส่วนของปลายดอกเห็ด จะไม่มีการยื่นขยายออกไปอีก ส่วนของแขนดอกเห็ด จะมีลักษณะเป็นโพรงบางๆ และมีความยืหยุ่น สีของปลายแขน จะเป็นสีขาว หรือเทาขาว ส่วนของแขนจะมีประมาณ 3 – 4 ข้าง ในบางท้องที่ ก็อาจจะมีแขนได้ถึง 4 – 7 ข้าง ซึ่งจะมีรอยย่น ที่บริเวณด้าน Gleba โดยส่วนของแขนนั้น จะมีลักษณะเชื่อมต่อกัน ที่บริเวณปลาย รูปร่างคล้ายปลายหอก (Lanceolate) ที่ด้านปลายจะมีสีส้ม โดยทั่วไปแล้ว จะพบ Gleba ใน 2 หรือ 3 แขน บริเวณภายในของพื้นผิว ที่ส่วนแขนดอกเห็ดนี้ จะมีลักษณะเป็นเมือก สีเขียวดำ ซึ่งจะเป็นแหล่งสร้างกลิ่น ที่เหม็นเน่ามาก คล้ายกับปุ๋ยคอก สปอร์ของดอกเห็ด จะมีลักษณะเป็นทรงรี หรือรูปไข่ บริเวณผิวจะเรียบ และมีความโปร่งแสง

ประโยชน์ ของ เห็ดปลาหมึก

• เมื่อหลงป่า สามารถรับประทาน เพื่อประทังชีวิตได้ โดยนำมาต้มให้สุกก่อน
• เป็นเห็ดที่หายาก อันดับ 2 ของโลก
เห็ดปลาหมึก ถึงแม้ว่าจะเป็นเห็ด ที่มีกลิ่นเหม็นมากก็ตาม แต่ก็เป็น เห็ดกินได้ ชนิดหนึ่ง ซึ่งส่วนใหญ่แล้ว จะนำมารับประทาน เพื่อประทังชีวิต เมื่ออยู่ในที่ทุรกันดาร หรือหลงป่า โดยรสชาติของเห็ดชนิดนี้ จะเหมือนกับหัวไชเท้า
*** ข้อควรระวัง : ถึงแม้ว่าจะเคยมีผู้รับประทาน เพื่อประทังชีวิตเมื่อหลงป่า แต่ก็ยังไม่เคยมีการศึกษา ว่าเห็ดชนิดนี้มีพิษหรือไม่ แต่ก็มีลักษณะของเห็ด ในกลุ่มเห็ดใกล้เคียงกัน เช่น Phallus Impudicus หรือ Mutinus Caninus ซึ่งเป็นเห็ด ที่สามารถรับประทานได้ ในขณะที่ดอกเห็ดยังอ่อน หรือยังอยู่ในระยะรูปไข่ และอีกสาเหตุหนึ่ง ที่ยังไม่มีคนศึกษาอย่างจริงจัง ก็คงเพราะกลิ่นที่เหม็นมากๆ ของเห็ดปลาหมึกนี่เอง

ชาวบ้านตะลึง! เห็ดปลาหมึกโผล่ไทย หายากติดอันดับโลก

เห็ดปลาหมึก

ผู้สื่อข่าวรายงานว่า นายวันชัย กล่อมเกลี้ยง หัวหน้ากลุ่มอารักขาพืช สำนักงานเกษตรจังหวัดปทุมธานี พร้อมคณะ เดินทางไปตรวจสอบบ้านหลังหนึ่งในหมู่บ้านเบญจพร อ.สามโคก จ.ปทุมธานี หลังจากมีชาวบ้านแจ้งว่า ที่บ้านหลังดังกล่าว มีเห็ดปลาหมึก ซึ่งเป็นพืชชนิดหนึ่ง ที่หายากอันดับ 2 ของโลก จึงมาตรวจสอบข้อเท็จจริง
จากการตรวจสอบพบ นางนิด สังข์ศรีแก้ว อายุ 51 ปี เจ้าของบ้าน พาเจ้าหน้าที่และสื่อมวลชน เข้าไปตรวจสอบเห็ดที่ขึ้นอยู่ในกระถางต้นกุหลาบ ซึ่งตั้งอยู่ภายในรั้วบ้าน ข้างศาลพระภูมิ พบกระถางทั้งสองใบนั้น มีเห็ดปลาหมึก ซึ่งมีลักษณะคล้ายปลาหมึกหนวด และมีกลิ่นเหม็นคล้ายปลาหมึกเน่า ขึ้นทั้งหมด 4 ต้น โดยกระถางแรกขึ้น 3 ต้น และ กระถางที่สองขึ้น 1 ต้น
นางนิด เจ้าของบ้านกล่าวว่า ก่อนหน้านี้เมื่อหลายเดือนก่อน ได้ไปซื้อต้นกุหลาบ พร้อมปุ๋ย มาจากตลาดไท จากนั้นก็มีการดูแลรดน้ำตามปกติ จนกระทั่งเมื่อเช้าวานนี้ (13 พ.ค.) ตนตื่นนอนมาตอนเช้า เมื่อเปิดประตูบ้านออกมา ก็ได้กลิ่นเหม็นเน่าอย่างมาก
ตอนแรกคิดว่าอ่างปลาหน้าบ้าน ปลาคงตายหรือน้ำเน่า จึงไปบอกสามีให้มาดู แต่พอออกตรวจสอบก็ไม่พบว่าน้ำเน่าหรือมีปลาตาย พอตรวจสอบและตามพิสูจน์ดมกลิ่นพบว่า มีกลิ่นเน่าเหม็นที่กระถางต้นกุหลาบดังกล่าว จึงได้เปิดดูในเว็บไซต์พบว่า เป็นลักษณะเดียวกันกับเห็ดปลาหมึก ที่หายากอันดับ 2 ของโลก จึงถือว่าเป็นนิมิตหมายที่ดีและเชื่อว่าเป็นสิริมงคล จนชาวบ้านทราบข่าวและได้เข้ามาขอชม ซึ่งตนพร้อมจะให้ทุกคนมาดูได้ตลอด
ทางด้าน นายวันชัย กล่าวว่า เห็ดดังกล่าวเป็นเห็ดปลาหมึก ที่ส่วนใหญ่ขึ้นในแถบยุโรป อเมริกาเหนือ และเอเชีย บางพื้นที่ นับว่าเป็นเรื่องที่แปลกเพราะถือว่าเป็น 1 ในล้านที่จะเกิดขึ้นในเมืองไทย โดยคาดว่าน่ามีเชื้อติดมาจากต่างประเทศ แต่จะมาโดยวิธีไหนคงตรวจสอบยาก โดยเห็นชนิดนี้จะมีกลิ่นเหม็น ไม่มีพิษ สามารถทานได้ แต่ไม่นิยม ส่วนใหญ่คนที่เดินหลงป่าจะกินกันเพื่อประทังชีวิต